Autor
María López Sández, Universidade de Santiago
maria.sandez@usc.es
Resumo
A dimensión ensaística dos prólogos de Rosalía é extensible aos artigos e cartas. Pola súa banda, as novelas gardan relación con outros subxéneros, sitúanse nun espazo fronteirizo e ábrenlle a porta ao terreo non ficcional. É revelador que moitos elementos textuais cuestionen a tipoloxía das súas obras: Flavio preséntase como un “ensaio de novela”, El caballero de las botas azules ou El primer loco como “conto estraño”. Nun contexto no que a escrita en si era aínda unha ousadía nunha muller, Rosalía atopou na creación, xa poética, xa novelística, a canle para inserir o seu pensamento, de xeito que o ensaio constitúe un poderoso subtexto da súa produción.